“Sociale contacten leggen wordt veel makkelijker”
Kwispelhelden vzw uit Wetteren leidt hulphonden op voor kinderen
Ze kwispelen, geven likjes en zijn altijd blij om je te zien. Ja, honden zijn geweldig gezelschap. Maar voor kinderen met een beperking kunnen ze nog zo veel meer betekenen. “Jarenlang stond ik 6 keer per nacht op om onze dochter te troosten”, vertelt Griet. “Nu Brownie bij haar slaapt, is dat niet meer nodig.” En dat is slechts één van de vele succesverhalen van Kwispelhelden.
“Mijn collega Sarah Booten en ik zijn vorig jaar in september gestart met Kwispelhelden”, vertelt bezieler An-Sofie van den Bosch. “We zijn allebei zelfstandig hondentrainer en -trimmer. Omdat Sarah haar zoontje autisme heeft, besloot ze één van haar honden een specifieke training tot hulphond te geven in samenwerking met Caroline Thienpont, de oprichtster van vzw Hachiko. Dat was een enorm succes! Je zag dat jongetje zienderogen zelfstandiger worden. Sociale contacten leggen werd voor hem veel makkelijker, want met een hond erbij spreken mensen je vanzelf aan. Dus besloten we om ons hierin te specialiseren.”
Dat er een grote nood is aan hulphonden voor kinderen was meteen duidelijk. “We maakten een website en een Facebookpagina aan, en zonder moeite hadden we na enkele weken al 800 likes. Plus een hele lijst mensen die geholpen wilden worden. Er zijn nu eenmaal veel te weinig hulphonden, dus de wachtlijsten zijn lang. En sowieso gaan die honden zelden naar kinderen of jongeren.”
Samen in bed
Een van de honden die een training volgt is Brownie, een toypoedel die al grotendeels getraind was door het team van Kwispelhelden en nu bij Manon woont. “Manon is 13 jaar, maar heeft een mentale leeftijd van 5 à 6 jaar”, vertelt mama Griet. “Zij en haar zus hebben altijd een hondje gewild, maar zo’n dier volledig zelf opvoeden zagen wij niet zitten. We waren dus heel blij toen we na een aantal gesprekken met Kwispelhelden Brownie kregen toevertrouwd. Sinds juni woont hij bij ons, en sindsdien is Manon ongelofelijk gegroeid. Vroeger durfde ze mensen niet aanspreken door haar spraakachterstand. Nu legt ze zelf aan vreemden op straat uit dat ze Brownie niet mogen aanraken en vraagt ze of zij ook een hond hebben. Daar vloeien spontane gesprekken uit voort, waardoor haar taal extra gestimuleerd wordt. Ze vindt het ook niet meer erg om zich alleen te wassen en aan te kleden, want haar hond is erbij. Nooit had ik durven dromen dat ze zo zelfstandig zou worden op zo’n korte tijd. Maar het grootste verschil zijn de nachten. Voordien stond ik gemiddeld 6 keer per nacht op omdat ze onrustig was en wou dat ik bij haar zou waken. Intussen vindt ze het voldoende dat Brownie bij haar slaapt. Dat geeft haar rust. Ik was na al die jaren een wrak. We hadden alles geprobeerd en waren zelfs aan het denken om Manon misschien naar een deeltijds internaat te sturen. Maar dankzij Brownie loopt alles nu als een trein. Het is fantastisch.”
Intensief trainingstraject
Vlak na hun lancering sloegen de Kwispelhelden de pootjes in elkaar met Streekfonds Oost-Vlaanderen. “De crowdfunding was best uitdagend. De sympathie van de mensen krijgen is één ding, ze overtuigen om geld te geven iets anders. Wij hebben het voordeel dat we én met dieren én met kinderen werken, dan gaan ze nog snel overstag”, lacht An-Sofie. “We hebben ontdekt dat het vooral loont om kennissen, bedrijven en passanten persoonlijk aan te schrijven of aan te spreken. Niet via een massamailing, maar met een privébericht of echt face to face.” Zo zamelde de vzw 5.290 euro in, waar #Een hart voor Scheldevallei 5.000 euro bovenop deed. “Dat geld hebben we gebruikt om honden aan te kopen om zelf te kunnen fokken. Zo weten we zeker dat de dieren een goed karakter hebben omdat hun ouders het hebben, en dat ze fysiek volledig in orde zijn. En we hebben op die manier terugkerende inkomsten.”
Het team van Kwispelhelden, dat intussen tal van trainers en vrijwilligers telt, leidt intern een tweetal honden op per jaar. “De overige pups kunnen gezinnen met een kind met een beperking aankopen, om vervolgens in ons trainingstraject te stappen. Daarin begeleiden wij hen intensief om ervoor te zorgen dat de hond een goede basis heeft: dat hij niet aan de leiband trekt, niet naar andere mensen of dieren loopt, meteen komt wanneer je hem roept… Er worden ook specifieke vaardigheden aangeleerd die nodig zijn binnen het gezin in kwestie, zoals alarmeren bij een epilepsieaanval, of voorwerpen oprapen. Want kinderen met autisme of ADHD hebben ook vaak last van DCD, een motorische stoornis waardoor ze veel dingen laten vallen. Als je hond je komt helpen, is dat minder confronterend.”
Omdat de vzw nog niet lang genoeg bestaat, heeft ze nog geen officiële erkenning om ‘echte’ hulphonden op te leiden. “Dat is de eerstvolgende stap: zorgen dat onze dieren officieel de titel van hulphond dragen. Dan kunnen ze nergens de toegang worden geweigerd. Daarna gaan we moeten nadenken over een uitbreiding… Want onze trainingen zitten al vol tot in maart. We kunnen de vraag amper bijhouden”, zegt An-Sofie.
